De start van iets nieuws_08-01-2024 t/m 12-01-2024

Olá!

Daar ben ik weer en dit keer vanuit Portugal. Zoals de meesten van jullie weten, heb ik na een lange denkweg – ja, nee, ja, nee, ja, nee, jullie kennen mij – de keuze gemaakt om ''alles'' op te zeggen. Mijn baan, mijn kamer (zowaar in onderhuur, maar het gaat om het idee), mijn leven in Nederland. Nu klinkt dit wellicht wat dramatisch, maar als je weet dat ik het woord ‘’zekerheid’’ heb uitgevonden, dan moet je ook weten dat dit een hele grote stap is voor mij. Dit leven heb ik (tijdelijk) ingeruild voor een leven in Portugal. Hoewel ik zeer dankbaar ben dat ik in Nederland ben geboren en een goed leven heb met fijne familie en vrienden om mij heen, drukt er iets op mij. Een gemis aan richting. Geleefd worden in plaats van leven. En na afgelopen zomer voor de zoveelste keer te zijn terugkomen van een vakantie waar ik weer even die vrijheid (in mijzelf) heb kunnen voelen, besloot ik dat ik het in 2024 anders wilde gaan doen. Kiezen voor mijzelf om de verbinding met mijzelf te versterken.

Uiteraard kreeg ik van velen de vraag of ik een blog bij zou houden. Nu is het inmiddels 18 januari 2024, ben ik al sinds 5 januari hier, maar hebben jullie nog geen blog gezien. Ik heb lang nagedacht en ik heb besloten dat ik ook dit deze keer anders wil gaan doen. Ik heb van mama twee boekjes gekregen; 1 welke kan helpen bij het vergroten van mijn zelfvertrouwen en 1 met lege pagina’s die wachten om gevuld te worden. En zo zorgt dat laatste boekje ervoor dat ik besluit om voor het eerst in mijn leven een dagboek bij te houden met daarin alles wat mij bezighoud. Normaal gesproken deel ik in mijn blogs wat ik heb gedaan, wie ik heb ontmoet, nog net niet iedere stap die ik heb gezet. Dit keer besluit ik met jullie delen uit mijn dagboek te delen. Het leven is veel meer dan dat wat je van buiten ziet. Het is tijd om eens een kijkje in mijn hoofd met jullie te delen. Misschien helpt het jullie ook op een bepaalde manier en ontstaat er een verbinding waarbij wij onze innerlijke bewegingen meer met elkaar kunnen (gaan) delen. Voel je uitgenodigd om dit inkijkje te volgen. Voel je uitgenodigd om ook jouw (gedachten)processen te delen. Veel leesplezier!

Dag #1 | Zaterdag 6 januari 2024

Ik word wakker en bevind mij in een andere omgeving. Bewust welteverstaan. Gisteren is het avontuur begonnen: ''Portugal en de zoektocht naar… mijzelf?'' Ja, waar ben ik eigenlijk naar opzoek? Antwoorden, vragen, een bestemming, een invulling van dit leven. Er gaan veel gedachten door mij heen: ''Maandag begin ik ''echt'': Hardlopen, yoga, wandelen, schilderen, schrijven, het vrijwilligerswerk.'' Ik merk dat ik van mijzelf meteen van alles moet en voel een bepaalde druk dat (ook) dit avontuur moet slagen. ''Wat ga ik doen om die gewenste antwoorden te vinden? Ik hoop dat ik in Februari al wel wat verder ben.'' Ik laat de gedachten passeren. Ik probeer er zonder oordeel naar te kijken. Het komt wanneer het komt. Of niet… In het hier en nu is alles goed. Ik merk dat ik gespannen ben, ik voel de stress in mijn lijf. De tijd is daar om te ont-haasten. In de middag probeer ik met de bus in Lagos te komen om de eerste boodschappen te doen. Enigszins gespannen denk ik aan de woorden van een vrouw die mij gisteren hielp op Faro Airport: ''Welkom in Portugal! Je hebt al je spullen bij je, zie ik. Stap in en zie waar je uitkomt. Ga het avontuur aan.'' Die woorden helpen. ''Relax Fleur, je hoeft nergens te zijn en je hebt geen haast. Hoe fijn is dat?!'' Ondertussen krijg ik een berichtje van Caroline, van het vrijwilligerswerk, met de vraag of ik zin heb dit weekend samen een koffietje te drinken voordat wij elkaar aanstaande maandag ontmoeten. Voor jullie informatie, het vrijwilligerswerk heet Project Garden en is een soort natuur BSO met een Montessori kern voor kinderen tussen de 3-12 jaar oud. De kinderen werken aan projecten en kunnen elke ochtend zelf een project kiezen waar zij op dat moment behoefte aan hebben. In de middag is het vrij spelen. Er bekruipt mij opnieuw een gevoel van spanning. ''Waar gaan wij het samen over hebben? Wat als zij mij niks vindt? Ik moet een goede indruk maken, dan kunnen we misschien wel vaker dingen ondernemen.'' ''12 uur morgen bij Mais Perto?'' De datum is gezet. Zoveel gedachten die door mij heen gaan, de hele dag door. Met één duidelijke rode lijn: Ik mag wat liever voor mijzelf zijn, vertrouwen op dat ik een mooi mens ben. En zo heeft deze eerste dag eigenlijk meteen een mooie boodschap.

Dag #2 | Zondag 7 januari 2024

Een klein geluksmomentje bij het starten van de dag: Met een koffie en croissant buiten in het zonnetje. Ik sla het boekje open dat ik van mama heb gekregen en lees de inleiding: ''Zelfvertrouwen groeit wanneer je goed voor jezelf zorgt – wanneer je je lichaam voedt met gezond eten, op een verstandige manier beweegt en voldoende slaap krijgt. Zelfvertrouwen groeit als je met een vriendelijke, liefdevolle blik naar jezelf kijkt en praat.'' (Meera Lee Patel, 2023). De toon is gezet. Even later ontmoet ik Caroline en er volgt een gesprek die alle kanten opgaat. Het gaat snel, ik raak de volgorde kwijt, maar het voelt ergens alsof ik haar al lang ken. Het gemak waarmee wij praten over ghosts, intuition en haar ex-vriendjes is bijna komisch. Niks is te gek. De mensen lijken veel intenser hier en VRIJ. Doen wat hun hart hen ingeeft. Ik denk na over hoe het leven hen gevormd heeft tot wie ze nu zijn en wat hun ''issues'' zijn. Caroline vertelt over haar dromen en hoe zij graag een second base wil starten meer in het noorden van Portugal; ''planting seeds''. Ik luister naar haar verhaal met betrekking tot Project Garden en geloof meteen dat er stappen te maken zijn in efficiëntie, zodat zij meer ruimte kan creëren voor haarzelf. Misschien dat dat ook mijn taak kan gaan zijn. De rest van de dag blijven haar woorden ''planting seeds'' zich herhalen in mijn hoofd.

Dag #3, 4, 5 | Maandag 8, dinsdag 9, woensdag 10 januari 2024

Waar te beginnen? Wat een ''rollercoaster'' de afgelopen dagen… Buiten het vrijwilligerswerk verder aan weinig toegekomen. En daar vond ik natuurlijk weer het mijne van. ''Ik moet een meditatiekaartje trekken. Ik moet elke dag iets schrijven.'' Meteen leg ik mijzelf weer allerlei verwachtingen op en ben dan enigszins teleurgesteld als ik daar niet aan voldoe. Maar ik heb het door en dat is een stap. En zo schrijf ik drie dagen later in dit dagboek. Het vrijwilligerswerk dus. Caro pikte mij maandag op, haar huisgenoot Chloe reed mee. Chloe steekt een sigaret op in het rammelende karretje van Caro waarvan slechts twee ramen open kunnen… Ik neem mij voor er op de terugweg wat van te zeggen (wat ik heb gedaan!). Ook in de auto gaan de gesprekken van links naar rechts. Chloe, met haar ''Yes, darling'', ''Okay my love'', is direct en duidelijk aanwezig. Hoewel ik dat normaal gesproken lastig vind, kan ik het van haar hebben. Ik vind het lastig haar te peilen, maar voel al snel dat er veel meer achter haar voordoen schuilgaat en dat zij iemand is met het motto ''Ik mag je, totdat jij mij of een dierbare iets flikt.'' Eenmaal op locatie kijk ik mijn ogen uit. Ik word omgeven door groene kleuren, bergen en velden vol gele bloemen. Onder aan de berg is de ontmoetingsplaats met de ouders en hun kinderen, waarna wij met de kids richting het project lopen. Het is een plek in een soort vallei, met een tent, yurt én compost wc. Back to basic/nature. Al vrij snel voel ik bij één jongen dat er iets is en dat heb ik juist aangevoeld. Ik weet dat ik iets voor hem kan betekenen en ik weet op dat moment dat ik hem een luisterend oor kan bieden en erachter kan komen wat hij nodig heeft.

De volgende dag word ik door Chloe en Caro uitgenodigd om zaterdag 13 januari mee te gaan naar een jamsessie en feest later op de avond. Een benauwd gevoel bekruipt mij. Hoewel ik echt geniet van een feestje en dansen, houd ik niet van dronken mensen en wil ik op tijd thuis zijn. Al snel probeer ik het van een andere kant te bekijken. Ik ben nu 25, in de bloei van mijn leven en heb nooit écht voor het typische studentenleven gekozen. Dat was prima en dat is het nog steeds, maar heb ik écht geleefd? Ja, in een wellicht andere vorm. Wel heb ik mij veel tegen laten houden door de controle politie in mijn hoofd. Dus nu is er deze kans om naar een geheel random feest in de bush te gaan. Waarom ook niet?! En alweer gaat het zinnetje door mijn hoofd: ''Relax Fleur, je hoeft nergens te zijn.''

Dag #6, 7 | Donderdag 11 en vrijdag 12 januari 2024

Vandaag is er een teammeeting, waarbij ik ook de andere leden van het project ontmoet. Onder het genot van een pizza bespreken we met elkaar onze ''ideale school''. Ik voel voor het eerst de creativiteit door mij heen stromen; het is fijn om met gelijkgestemden te zijn. Er is een hoop plek op het terrein dat momenteel niet gebruikt wordt en zo bespreken we hoe we meer diversiteit in de projecten kunnen aanbieden en dus het terrein ten volste kunnen benutten. Het idee om projecten aan te bieden op basis van de verschillende elementen wordt geopperd. Wauw, wat een goed idee! Ik pak pen en papier erbij en al snel heb ik een plattegrond gemaakt. Water (fysiek): yoga/ startpunt wandeling; Lucht (mentaal): school; Aarde: moestuin; Vuur: arts & crafts/ koken. Ik geef aan dat ik mij wel wil ontfermen over de oprichting van een moestuin. En zo ontstaat er iets prachtigs bij deze ''Nieuwe Maan energie'' (aldus Caro), maar is er ook een eerste lichtje gaan branden in mijzelf en een toekomstige praktijk.