Rust en creativiteit_17-02-2024 t/m 23-02-2024

Dag #43, 44 | Zaterdag 17 en zondag 18 februari 2024

Sinds vandaag maakt de onrust weer wat meer plaats voor rust. Het wordt de komende dagen mooi weer; 21 graden volop zon. Ik besluit via de cliffs richting Luz te lopen. Door de warmte komen er allerlei bijzondere vlinders tevoorschijn. En zo aanschouw ik het, in Nederland zeer zeldzame, tijgerblauwtje. In Luz ontmoet ik mijn teamgenoten van Project Garden, welke ik had uitgenodigd voor een picknick op het strand. Ik zie de mooiste zonsondergang in tijden; de lucht kleurt licht roze en oranje, met zelfs wat vleugjes paars. In de auto terug naar huis hoor ik Caro zeggen dat zij morgen een zweethut gaat bouwen. Dit kwam al even ter sprake tijdens de ''vrouwenavond'' van een paar weken terug. Het liet mij de afgelopen weken niet los en dus vraag ik aan Caro of ik mee mag. ''Ja, graag.''

Langzaamaan vertrekken Caro en ik richting het land van Quirina. Nog geen 20 minuten van mij vandaan, bevinden wij ons opeens in een prachtige, groene omgeving. Door de regen van de afgelopen weken is het land hier groener dan ooit; wat met de zon van deze dagen echter zo weer in droge vlaktes kan veranderen. Maar vandaag mag ik er nog even van genieten. Het landschap verandert terwijl wij er doorheen rijden. Langs koeien, een ruïne, een vallei, bomen, uitgestrekte grasvelden en dan opeens bovenop een berg. Het huis ligt in the middle of nowhere en staat niet op Google Maps. We hebben dan ook geen idee waar we moeten zijn, tot wij Quirina opeens zien opduiken. Quirina is twee jaar geleden haar huis en deel van het land kwijtgeraakt aan een bosbrand. Zij zijn nu druk bezig met alles herbouwen en zo vertelt zij dat zij met haar twee kinderen zelf een nieuw, brandbestendig huis van klei heeft gemaakt. Het huis kijkt uit op de vallei, bergen en een X aantal windmolens. Alles op hun grond is zelfgemaakt. De jongste van 13 jaar is bezig om zijn eigen eucalyptus olie te maken. Als ik hem vraag hoe hij het vindt om hier op te groeien, zegt hij: ''Geweldig, dit leer je niet op school. En je leert er ook niet om met geld om te gaan.'' Dik een uur later komt de rest aankakken en gaan we over op het bouwen van de zweethut. We ontdoen het stuk grond van onkruid, kappen eucalyptus takken (die zijn buigbaar) voor de basis pilaren en binden de takken aan elkaar met riet. Nog nooit heeft het woord ''puur natuur'' zoveel betekenis gehad. Ik leef op, voel mij ontzettend blij en gelukkig in dat moment. ''Van zaadje tot plant'' – wat een mooi proces. Aan het einde van de dag daagt de zoon van Quirina mij uit voor een Harry Potter battle met een rieten stengel en sushistokje dienend als toverstokjes. Elke keer vind ik weer die verbinding met kids die kind zijn. Wat een dag!

Dag #45, 46, 47 | Maandag 19, dinsdag 20, woensdag 21 februari 2024

Vandaag ben ik vrij. Met dit heerlijke strandweer en het gegeven dat ik inmiddels een week achterloop met schrijven, komt mij dat eigenlijk wel goed uit. Terwijl ik schrijf, merk ik dat ik bepaalde dingen weer herbeleef. Ik laat de tranen de vrije loop en omarm opnieuw het kind in mij. Opeens denk ik aan een gedichtje dat ik, op de dag van vandaag twee jaar geleden (toeval bestaat niet), heb geschreven. Het lijkt meer van toepassing dan ooit.

Intens, vanuit de kern.
Dat wat borrelt, laat het los.
Laat het los en laat het stromen.
Intens, vanuit de kern.
Laat het stromen en voel weer ruimte.
Voel weer ruimte voor dat wat komen gaat.
Intens, vanuit de kern.
Dat wat borrelt, laat het los.

Ik schrijf en schrijf. Heb ook even ''paniek'' over de tijd en wat ik allemaal (niet) heb gedaan. Nog precies een maand ben ik hier op deze plek. Over twee weken moet ik voor tien dagen het huis uit, want dan is er iemand anders. Ik merk dat die situatie mij heel even onrustig maakt. Het ''continue verkassen'' gaat dan namelijk beginnen. Ik heb de neiging om te gaan plannen: Dan ga ik het huis opruimen, dan de laatste was, dan inpakken, etc. Ik besef mij gelijk waar ik mee bezig ben en probeer aan iets anders te denken. ''Daar is het nog geen tijd voor, dat komt wel. Je bent nu hier op het strand, geniet. Alles is precies zoals het zou moeten zijn.'' Het helpt.

Dinsdag, projectdag. De energie van de kinderen gaat weer alle kanten op, uitdagend gedrag en niet luisteren zijn feiten. Dat gaat (natuurlijk) op een gegeven moment mis en het is P. die volledig overstuur is. Hij zoekt direct mijn toenadering en kruipt in mijn armen. Op de een of andere manier vind ik het een heel mooi moment. Hij vertrouwt mij genoeg om zich bij mij aan zijn emoties over te geven én staat mij toe dat ik hem troost. Als hij wat rustiger wordt, benoem ik dat er zoveel vlinders rond dwarrelen dat we samen maar eens opzoek moeten gaan. Op dat moment landt er een citroenvlinder voor onze neus. Alles is goed.

Dag #48, 49 | Donderdag 22 en vrijdag 23 februari 2024

Vrijdag ga ik op pad met de Nederlandse buren. Lieve mensen zijn het, die mij deze keer hebben uitgenodigd om mee te gaan naar Faro. Frans, die zich meestal wat afwezig houdt in de gesprekken, zegt opeens dat ik volledig geïntegreerd ben ik Portugal, dat ik ontspannen oog.
Eenmaal terug thuis voel ik een enorme drang om creatief bezig te zijn. Mede, doordat het vandaag een bijzondere dag van de Tzolkin is, waar ik graag gehoor aan geef. Sinds maandag zijn er 20 bijzondere energetische dagen. Ik was de afgelopen dagen vergeten om de dag energie te checken, maar vandaag niet. Het zal niet toevallig zijn geweest, want vandaag gaat over creatie en loslaten. Ik heb een soort moodboard gemaakt met thema’s die ik belangrijk vind, waar ik mee bezig ben, maar ook met de blik op een toekomstige eigen praktijk. Met als ondertoon een Plek van Verlichting te creëren.

Intermezzo
Tzolkin: Witte wereldoverbrugger op toon 9
Missie: Creatie initiëren
''Je bent op aarde om te verbinden. … Vergeef jezelf en ook de ander. Laat los wat niet van jou is en geef je over aan de natuurlijke stroom van het leven. Kiezen voor de eenvoud is kiezen voor dat wat zich als vanzelf aandient. … De kracht die uit het heengaat voortkomt, leert je om te beëindigen dat wat afgesloten wil worden. Hierdoor ontstaat er ruimte voor iets nieuws.''