28-30 April, 2019

28-04-2019

Deze ochtend had ik eerst uitgeslapen om vervolgens te gaan hardlopen langs het strand. Ik merkte dat het echt goed ging! Vervolgens had ik om 12 uur met Charlotte afgesproken op Granville Island. Dit lijkt een soort Antilliaans eiland van Vancouver; de huizen zijn gekleurd, er wordt veel seafood gegeten, etc. Het was erg mooi en op de straten waren verschillende artiesten aan het optreden; sommigen als werk, anderen om hun school mee te kunnen betalen. Er is een grote markt op Granville Island vol met fruit, groenten, brood, vlees, vis, snoep, cafés, restaurants, etc. Charlotte en ik hadden als lunch fish & chips gegeten, mmmm. Hierna liepen we samen richting Dr. Sun Yat-Sen, een Chinese tuin middenin Chinatown. Echter, toen we aankwamen bleek de tuin net te zijn gesloten. Dinsdag maar weer proberen dan… Eerder had ik verteld dat een verkoper op straat mij waarschuwde voor een bepaald gedeelte van Vancouver. Ik snap nu waarom. Dit gedeelte is gevuld met zwervers en junkies, het is onhygiënisch en het stinkt er. Ik voelde mij totaal niet prettig en Charlotte en ik renden haast naar de steam clock; en dan hadden we de ‘’ergste’’ straat (Hastings Street) nog ontweken. Terwijl we door Gastown liepen, hoorden we opeens een stoom geluid, ik keek in de verte en ja hoor: De steam clock. Dit is een klok die wordt aangedreven door een stoommachine en elk kwartier vertelt het de tijd en wordt de stoom vrijgelaten. Erg leuk om te zien! Gastown is verder een leuke wijk in Vancouver; het doet Europees aan én het is mogelijk om er te terrassen, iets wat ik eerder nog niet had gezien. Hierna liepen we naar Waterfront waar we even aan het water zaten om vervolgens terug naar het hostel te lopen. Samen met Rose, Charlotte, Tim en Jasper bekeek ik de zonsondergang op Sunset Beach. Alweer zo mooi!


29-04-2019

Vandaag was het tijd voor een tweede activiteit met het hostel, namelijk Lynn Canyon. Rose ging ook mee. Om 10 uur vertrokken we met een leuke groep in een schoolbus richting North Vancouver. Lynn Canyon is een groot ‘’bos’’ met watervallen, meren én een Suspension Bridge. Dit was dan ook het eerste dat we tegenkwamen tijdens onze hike. Vancouver staat bekend om zijn Capilano Suspension Bridge, echter, dit is er ook eentje. Eenmaal op de brug stond/ hing ik boven de canyon en had ik uitzicht op het bos en een prachtige waterval. Vervolgens maakten we een flinke klim richting 30 Foot Pool, een super groen ‘’meer’’ met rotsen, waar je ook (illegaal) kunt klif duiken. Ik had nog nooit zo’n groen meer gezien, wauw! Hierna vervolgden wij onze klim naar Rice Lake. Een meer dat prima kan voldoen aan alle Lonely Planet foto’s: De bergen weerkaatsen in het water. Prachtig! We liepen een groot rondje langs het meer met telkens weer een ander viewpoint. Op een gegeven moment zagen we zelfs een adelaar in de top van een boom zitten! Na alles te hebben gezien, liepen we terug richting 30 Foot Pool, terwijl Rose en ik in gesprek waren met de Australische gids. Eén Nederlands woord dat hij had geleerd van een Nederlander in het hostel: Schatje. Hij struikelde over het woord. Tja, probeer dat inderdaad maar eens goed uit te spreken als niet-Nederlander. Toen we het park gezien hadden, liepen we terug naar de schoolbus die ons naar een Brewery bracht. Hier had ik (sinds lange tijd) een super lekker biertje gedronken (waarvan ik de naam even kwijt ben). Na deze break reden we terug naar huis door Hastings Street: Dé ‘’beruchtste’’ straat van Vancouver. De man had inderdaad gelijk… Overal stonden tenten en er hingen veel mensen op straat. Word er überhaupt iets aan dit ‘’probleem’’ gedaan?! Eenmaal terug thuis werkte ik aan Me & My Career waarna ik samen met Rose naar Granville Island liep om boodschappen te doen voor het avondeten. We hadden wat groenten verzameld, aardappelen en couscous gekocht. Wat we hiermee gingen doen, wisten we nog niet echt haha. In het hostel zijn geen specerijen aanwezig en net toen ik mij dat besefte, liepen Rose en ik langs een community garden. Op een klein stuk grond in het centrum van Vancouver lagen er zo’n 500 kleine tuintjes waarin mensen hun groenten/ specerijen kweekten. Sommigen kunnen vast wat bieslook en rozemarijn missen en dus plukte ik wat takjes. Het rook zo lekker! Op dat moment kwam er een man naar ons toegelopen en vroeg ons of wij ons eigen tuintje konden vinden en/of geïnteresseerd waren in een tuintje. We raakten in gesprek en hij vertelde ons dat de community garden zal worden opgeheven om er in plaats van een massa appartement te bouwen… Dat raakte mij wel, deze tuinen geven de stad juist karakter en nu komt er nóg een wolkenkrabber bij. Zoals een mevrouw al vertelde: Er is geen ruimte meer, alles wordt nu in de hoogte gebouwd. Vancouver verandert langzaam in Hong-Couver (door de vele Aziaten). Na ons gesprek liepen Rose en ik terug naar het hostel om daar onze maaltijd te bereiden. Couscous met groenten en aardappel. Ondertussen waren er ook een Franse jongen en Taiwanees meisje samen aan het koken. Het Taiwanese meisje had ik eerder al tijdens het ontbijt ontmoet en ze is erg aardig en super enthousiast! Ze vond ons eten er zo lekker uit zien dat ze het wilde proeven en dan konden wij ook hun eten proeven (pasta met compleet zelfgemaakte pastasaus – op z’n Frans). En zo kwamen we op een ‘’eet-uitwisseling’’. Beide gerechten waren erg lekker al zeg ik het zelf. Hierna gingen Rose en ik zoals vanouds kaarten met Jasper en Tim (het was ook Tims laatste avond) waar later de Franse jongen, het Taiwanese meisje en een Engelse jongen zich  bijvoegden. Eén grote gezelligheid! Ik merkte dat ik er echt energie van kreeg. Op een gegeven moment gingen Jasper en Tim naar bed en speelden wij nog een laatste potje. De verliezer moest een hap hete sambal uit Taiwan eten. Dat was Rose... Maar ik was toch ook wel benieuwd hoe pittig het was en probeerde het uit. Pfff, m’n lippen stonden in brand! En zo eindigden we een ontzettend leuke dag!


30-04-2019

Na Tim na het ontbijt goeden dag te hebben gezegd, wat best gek aanvoelde, liep ik richting Granville Island, waar ik had afgesproken met Klara (1/4 van de roadtrip squad). Het was erg leuk om haar weer te zien na Ottawa en bij te kletsen voordat we samen onze reis zullen beginnen. We liepen zo’n 10km naar Queen Elizabeth Park, waar een prachtige botanische tuin was en waar er een mooi uitzicht over het centrum van Vancouver is. Hier hebben we even gezeten om vervolgens via de supermarkt naar een park aan het water te lopen en te picknicken in de stralende zon. Eerder wilde ik de Chinese garden bezoeken, die toen was gesloten, maar nu waren Klara en ik gelukkig op tijd. De tuin ligt middenin Chinatown en binnen de muren van de tuin stonden erg mooie bomen, een Chinees tuinhuisje en lag er een meer. Vervolgens liepen we via Gastown naar Kitsilano Beach, waar Charlotte ook was. Kitsilano Beach ligt tegenover Sunset Beach, aan de andere kant van de rivier. Ik was hier nog niet eerder geweest, maar ben erg blij dat ik hier nog naartoe ben gegaan op mijn laatste dag in Vancouver. Het is een strand waar met name studenten komen en toen Klara en ik aankwamen, waren veel studenten aan het volleyballen/ bbq’en, etc. Het deed mij een beetje denken aan het waalstrand in Nijmegen, dus dat voelde erg goed. De zonsondergang was weer prachtig en dit keer was er ook veel roze aan de hemel te zien. Toen we de zon achter de bergen zagen verdwijnen, was het tijd om afscheid te nemen van Charlotte om hierna weer terug naar het hostel te lopen. In het hostel hadden Rose, Jasper en ik nog wat info over de Rocky Mountains opgezocht. Ondertussen had ik ook contact met een man uit Kasjmir (gebied tussen India en Pakistan). Ik had hem eerder al tijdens het ontbijt gezien, maar toen hadden we niet met elkaar gesproken. Echter, sindsdien kwam ik hem steeds tegen en nu was het dan tijd om een gesprek aan te knopen. Het onderwerp ging vrij snel over mijn studie en hij zei dat ik mijn bachelor thesis zou kunnen indienen bij een Research Journal. Verder moedigde hij mij aan om het beste uit mijzelf te halen en mij aan te melden voor de NYU in Amerika. Hij gaf mij wat namen/ instanties door die ik zou kunnen opzoeken, erg attent! Het was een bijzondere man en we hadden afgesproken om de volgende ochtend samen te ontbijten. Dat hadden we dan ook gedaan en ik leerde hem ook persoonlijk beter kennen. Hij was de eerste binnen zijn familie die ging studeren, in Delhi. En sindsdien is zijn carrière in een vogelvlucht gegaan. Hij reist de hele wereld over als researcher en heeft gewoond in Duitsland en woont nu in New York. Zijn familie woont daar ook en hij zoekt naar een appartement om samen met zijn familie te gaan wonen. Ik denk dat hij in de 30 is en ik vond het wel bijzonder dat hij wilt dat zijn familie bij hem intrekt. We hadden het daar even over en hij gaf er een hele mooie reden voor: ‘’Samenwonen met mijn familie geeft mij een gevoel van thuis zijn. Het is een manier om mijn passie en persoonlijke gevoelens te delen. Het houdt mij in contact met mijzelf en de wereld om mij heen.’’ En hiermee sluit ik mijn tijd in Vancouver af. Tot ziens in de Rocky Mountains!