24-27 April, 2019

24-04-2019

Vanochtend zat ik al om 5:30u in de shuttle op weg naar Pearson International Airport Toronto. Vijf uur later landde ik in Vancouver, wat betekent dat ik in weer een andere tijdzone zit; het scheelt nu 9 uur met Nederland. Vanuit het vliegveld in Vancouver nam ik de sky train naar Vancouver City, waarna ik naar het Samesun hostel liep en mijn spullen dropte. Vervolgens liep ik naar de Mc Donalds voor wifi, zodat ik een plan voor de komende week kon maken, m.b.t. wanneer ik wat ga bezoeken. Toen ik eenmaal mijn volledige planning af had, begon ik mijn avontuur in Vancouver. Helemaal alleen in een vreemde stad, maar iets wat ik graag wil ervaren. Waar denk ik aan? Wat kom ik tegen? Wat zie ik wat ik anders niet zou zien? Met kaart en al liep ik eerst naar de St. Andrew’s Westley United Church, welke helaas dicht was en dus liep ik naar de volgende kerk genaamd Christ Church Cathedral. Deze kerk was warm en erg mooi; er hing een prettige sfeer. Vervolgens liep ik naar de supermarkt en de drug store (nee, hier koop je geen drugs, het is meer een Etos) voor de nodige essentials (lunch, shampoo, etc.). Vervolgens liep ik de weg af naar Waterfront, waar de haven en het Convention Center liggen. WAUW! De zon scheen, ik zag watervliegtuigen opstijgen en landen en de meest mooie bloemen vulden de straat. Je kunt zien dat dit het rijke gedeelte is van Vancouver. Niet alleen door alle business mensen in pak, maar ook door de schone straten en het kleine aantal zwervers. Ik ging op een bankje aan de haven zitten om alles goed in mij op te kunnen nemen om vervolgens door te lopen richting Chinatown. Onderweg kwam ik een man tegen die mij wilde vragen om een donatie te doen voor kinderen (wat niet opging, omdat ik niet permanent in Canada woon), maar hij gaf mij wel mee dat ik niet te ver moest doorlopen, omdat ik dan in het mindere gedeelte van Vancouver zou komen. Ik waardeerde het dat hij dit met mij deelde en volgde zijn advies dan ook op, wat betekende dat ik Chinatown (nog) niet zou zien. Ik vroeg mij trouwens wel af wat hij bedoelde met ‘’mindere gedeelte’’; iets waar ik later deze week achter zou komen. Hierna liep ik naar de andere kant van Vancouver, het gedeelte dat aan de False Creek ligt. Ik liep langs het Science Center, de Ice Hockey en Soccer stadia en door de meest prachtige parken (waar ik een ‘’verborgen’’ lampion zag hangen met love yourself <3) waar ik mijn allereerste Japanse Lindebloesemboom zag. Ik heb zo’n geluk dat ik nu in Vancouver ben, omdat deze bomen maar zo’n drie weken in volle bloei te bewonderen zijn. Inmiddels was het al avond en tijd om wat te eten. In een hipster café/restaurant heb ik een heerlijke wrap op waarna ik naar het hostel ging om aan mijn blog te werken. Terwijl ik bezig was, zie ik in de hoek iemand zitten die mij bekend voor komt. Het was Tim, een vriend van Jasper, die ook aan de Brock University studeerde. Het bleek dus dat zowel Tim als Jasper in hetzelfde hostel als ik zaten! In de avond hebben we samen wat gekletst, gekaart en meegedaan aan de muziek bingo georganiseerd door het hostel. Het was een geslaagde eerste dag!


25-04-2019

Vandaag werd ik wakker met iets ‘’minder goed’’ weer, het was namelijk bewolkt. Na goed te hebben ontbeten, was het tijd voor een flinke wandeling: Seawall trail. Vancouver is omgeven door een soms (on)zichtbare wal die het water (oceaan/ rivier) van het vasteland scheidt. Allereerst liep ik naar Sunset Beach, ja stranden hebben ze hier ook, die vervolgens over ging in English Bay Beach. Het voelde goed om hier in mijn eentje rond te lopen: Ik zie zo veel meer van de natuur en ik zie dingen die mij waarschijnlijk in eerste instantie niet zouden opvallen. Zo kwam ik een boot tegen genaamd ‘’braveheart’’, zat ik bijna mediterend op een steen terwijl ik in een rots ‘’I love you’’ gegrafeerd zag staan en zag ik hartjes in bomen. Wat wil mij dat zeggen?! Vervolgens bereikte ik een erg bijzonder punt: Inukshuk. Het lijkt een beetje op de stenen van Stonehenge, maar dan op elkaar gestapeld. Als je er op de juiste manier voorstaat, kun je door de gestapelde stenen de zon en/of schepen zien. Ik had de foto naar thuis gestuurd en mama noemde het energetisch gezien een erg krachtige plek. Inukshuk is een oud symbool van de Inuit cultuur en werd gebruikt als routewijzer en vertegenwoordigt daarnaast Canadese vriendschap en gastvrijheid. Ik liep verder en kwam een wasbeer tegen!! Even later ging ik rustig op een bankje zitten met uitzicht over de Stanley Bridge toen ik Rose opeens voorbij zag fietsen. Zij studeerde ook aan Brock en is ¼ van de roadtrip groep. Uiteindelijk kwam ik erachter dat zij sinds vandaag ook in het Samesun hostel zit. Dit is geen toeval meer! Terwijl ik door de helft van Stanley Park had gelopen liep ik via Beaver Lake naar de Harbour en toen weer terug naar huis, waar ik eerst het student report voor de Holland Scholarship heb geschreven om vervolgens met Tim, Jasper en Rose uiteten te gaan bij The Pawnshop, een Mexicaans restaurant. Het was super lekker! We sloten de avond af in het café in ons hostel. Onder het genot van een biertje speelden we trivia onder de naam European Badgers (badgers was het symbool van Brock). Al had ik niet heel veel bijgedragen, omdat de onderwerpen mij niet echt lagen; we werden uiteindelijk toch derde (nee, er deden niet maar drie groepen mee haha)!


26-04-2019

Deze dag was ik begonnen met een ontbijt samen met Tim en Jasper; ons hostel heeft namelijk verse bagels en fruit ’s ochtends, mmmm. Hierna heb ik mijn student report afgemaakt en ingeleverd om vervolgens weer richting Stanley Park te lopen, maar dit keer de andere helft van het park. Onderweg kwam ik alweer hele mooie cherry blossom bomen tegen en het weer was prachtig! Dus besloot ik aan het water te gaan zitten met uitzicht over de zeilboten. Observerend... Hierna liep ik verder langs een park, ‘’strand’’ en zeilvereniging naar de totem poles. Dé toeristische attractie van Vancouver. De totem palen zijn erg mooi, ik kan niet anders zeggen, met elk een unieke betekenis (mythe of waargebeurd verhaal). Op de palen zijn verschillende dieren afgebeeld, zo staat de roofvogel voor het koninkrijk van de lucht, de walvis voor het koninkrijk van de zee, de wolf voor het genie van het land en de kikker als verbinding tussen land en zee. Vervolgens liep ik door naar de vuurtoren van Stanley Park, waar op de top net op dat moment een zeearend zat. Nadat ik dit had gezien, had ik heel Stanley Park gezien en dus liep ik terug via de rozentuin naar Lost Lagoon. Hier ben ik rustig gaan zitten en heb ik gemediteerd. Rust, weg van alle drukte van Vancouver en verbinding makend met mijn innerlijke zelf. Toen ik mij weer ‘’in balans’’ voelde, liep ik een alternatieve route terug naar het hostel. Ik liep door een erg leuke (winkel)straat (ben de naam even kwijt) waar ik groenten had gekocht voor het avondeten. Terug thuis had ik gekookt om vervolgens, traditiegetrouw, te kaarten met Rose, Tim en Jasper (Arsloch).


27-04-2019 – Koningsdag!

Om 10 uur stond ik klaar om met het hostel naar Deep Cove – Quarry Rock (Noord-Vancouver) te gaan. Ons hostel organiseert elke dag een ander uitje en op die manier kom je nog eens op andere plekken. Een uur later stonden we dan ook aan de Indian Arm Ocean. In dezelfde oceaan waren de vorige dag nog orka’s gespot! Het dorp staat om één ding bekend en dat zijn hun donuts (Honey Dougnuts & Goodies). Ik kon dit natuurlijk niet voorbij laten gaan en dus had ik een donut gekocht voor op de top van de rock. Tijdens het hiken naar de top raakte ik in gesprek met een Canadees meisje dat ook Psychology studeert. Zo wisselden we hier onze gedachten over uit en wat we in de toekomst willen doen/ veranderen. Eenmaal boven op de rock kon ik mijn ogen niet geloven. Wauw wat een uitzicht! Ik zag de Indian Arm, zeilschepen, eilandjes en uiteraard de bergen. Als je ooit in Vancouver komt, mag je deze hike absoluut niet missen! Een heerlijke donut (!!) en wat foto’s later begon het opeens te hagelen en dus besloot ik samen met een Mexicaanse jongen terug te lopen. Hij was ook met het hostel meegekomen en de hele weg naar beneden hadden we een goed gesprek over onder andere onze uitwisseling (hij studeerde in Calgary) en onze thuislanden. Het leuke was, was dat ik in St. Catharines natuurlijk Mexicaanse vriendinnen had, dus ik wist het een en ander al. Toen de rest van de groep ook beneden was, namen we samen de bus weer terug naar het hostel. Eenmaal in het hostel aangekomen, ging ik in de lounge zitten en raakte ik dit keer in gesprek met een gepensioneerde vrouw uit Texas (bij wie ik in de toekomst meer dan welkom ben), een PHD-student uit Duitsland en een moeder uit Duitsland. Allemaal op z’n minst tien jaar ouder dan ik, maar toch voelde ik een connectie met hen. Ze hadden allemaal hun eigen wijsheid en levenservaring en ik merkte dat ik mij daar erg in kon vinden. We besloten dan ook om ’s avonds samen naar Sunset Beach te gaan om de zonsondergang te zien. Maar voor het daar tijd voor was, had ik eerst aan Me & My Career gewerkt. Dit was écht het laatste ding dat ik moest doen voor de Radboud voordat ik ‘’rustig’’ door de Rocky Mountains zou kunnen gaan reizen. Even later was het tijd om naar het strand te gaan en met een nog grotere groep liepen we hier uiteindelijk naartoe. Onderweg had ik nog een goed gesprek met de PHD-student, hij is een bijzonder persoon. We gingen met z’n allen op een van de boomstammen zitten en zagen de zon langzaam wegtrekken achter de bergen. Wauw! Ik had vorig jaar in Florence al een hele mooie zonsondergang mogen zien, maar deze overtrof dat toch wel (sorry Eef!)! Op dat moment voelde alles perfect. Hierna besloten we met z’n allen uiteten te gaan bij een Indiaas restaurant, mmmm. Echter, halverwege moest ik weg, wat nogal gek aanvoelde, omdat ik met Charlotte, Tim en Jasper had afgesproken. I know, had ik iets beter kunnen plannen. Goed, terug rennend naar het hostel, stond iedereen al klaar om het nachtleven in Vancouver te gaan verkennen. Dat was mij toch een ervaring! Allereerst stonden we 2 uur in de rij om naar binnen te kunnen, terwijl corrupte uitsmijters mensen (met valse ID’s) eerder binnenlieten na het zien van geld... Eenmaal binnen bleken ze met name Drake muziek te spelen en vooral Charlotte en ik probeerden ons te vermaken. Ik bedoel, je kunt overal een feestje van maken! Rond 3 uur liepen we weer terug naar ons hostel en terwijl iedereen zo zijn eigen ideeën had over de avond, sloot ik deze dag toch met een positief gevoel af!