16-20 Mei, 2019

16-05-2019

America, here we come! Een uurtje rijden en we bereikten de grens. We hadden net boodschappen gedaan. Dit, zodat we onze couchsurf host voor die avond konden voorzien van eten in ruil voor een slaapplek. Bij de grens opende ik de kofferbak, zodat ik mijn portemonnee kon pakken om een eventuele (tweede) visum te ‘’kopen’’. Dit bleek uiteindelijk niet nodig te zijn, omdat mijn visum die ik met mama en Erik had aangeschafd nog geldig bleek te zijn. Terwijl de anderen aan het wachten waren op hun visum, bleek onze auto te moeten worden gecontroleerd, omdat iemand van Homeland Security ons verdacht van het bezit van ‘’verboden middelen’’. Wat bleek? Toen ik de kofferbak opende, had een vrouw paprika’s in onze auto zien liggen, welke dus verboden zijn om de grens mee over te nemen. Aangezien dat niet het enige voedsel was dat we bij ons hadden, waren we bang dat er beslag zou worden gelegd op al ons voedsel. Gelukkig waren het alleen nog de tomaten… 1,5u later mochten we doorrijden richting Yakima. In de avond kwamen we aan bij onze couchsurf host. Zijn huis was een echte mancave. Er was geen tafel, weinig licht en alle sportapparatuur die je je maar kan bedenken, was er aanwezig. Onze host was een ex-special forces military guy die op z’n 35e met pensioen is gegaan. Ik vermoed dat er iets ergs is gebeurd tijdens één van zijn uitzendingen, aangezien hij o.a. sprak over rugklachten. In de kamer zag ik een brief liggen met zijn wapen licentie. Welkom in de US. Hij had eten voor ons bereid, zo lief! Heerlijke taco’s, weer eens wat anders dan de gebruikelijke pasta. Tijdens het eten kwamen we meer te weten over zijn leven, zijn verhaal en hoe de Amerikaanse overheid hem, ondanks dat hij niet meer in het leger dient, nog steeds traceert en zo nu en dan oppakt om hem uit te horen over zijn uitzendingen. Het viel mij op dat hij veel dronk (pure whiskey)… Mijn Psychologie bellen gingen af. Jasper was wel onder de indruk van deze ex-militair en na het eten begonnen ze samen aan een work-out. Even later deden wij ook mee: Opdrukken, buikspieren, plank, opstekop in een doek aan het plafond hangen. Het was hoe dan ook een avond om niet te vergeten. Weer zo’n gekke, totaal andere, couchsurf ervaring.


17-05-2019

Op aanraden van onze couchsurf host reden we via The Dallas naar Portland. The Dallas ligt aan een grote dam. Het was een pittoresk dorpje, alsof je 50 jaar terug de tijd in ging. De City Hall was voorzien van informatie over een brand die het dorp jaren geleden teisterde. Ook was er een oude fire engine te zien. In een parkje gingen we wat eten, waarna we naar Portland reden. Ja, ik heb de hele weg gereden. Het gekke was dat het moment dat we richting Portland reden, ik begon te niezen. De bergen hadden we achter ons gelaten en de hooikoorts begon. Jep, het seizoen was ook hier aangebroken. Toen we een aantal uur later bij ons hotel aankwamen, keken we onze ogen uit. Via Yas hadden we een hotel met korting geregeld, wat een luxe! Na onze spullen te hebben gedropt, namen we de bus richting het centrum van Portland. Het eerste wat mij opviel, was dat Portland was gevuld met zwervers. Het regende, wat de stad een grauwe blik gaf. Na een second handshop en één van de grootste boekenwinkels van Amerika te hebben bezocht, besloten we niet veel later terug te gaan naar ons hotel.


18-05-2019

’s Ochtends hadden we een hele planning gemaakt met wat we in Portland zouden kunnen gaan doen. Toen we deze eenmaal af hadden, namen we de bus richting het centrum. Allereerst liepen we langs het water naar de Saturday Market. Dit was een soort van hippie/ alternatieve markt. Super leuk! Daarna liepen we langs een winkel waar een rij stond van hier tot Tokio. Wat was hier dan aan de hand?! Voodoo Doughnut, een donutwinkel opgericht in Portland met de mooiste creaties ooit. Met namen als Dirty Bastard en smaken als maple bacon, krijg je een donut die je nooit meer zult vergeten. We keken onze ogen uit en besloten er dan ook ieder twee te kopen. WAUW, super lekker! Om eerlijk te zijn, raad ik het af om naar Portland te gaan, maar als je er ‘’toevallig’’ doorheen rijdt, zou ik wel een stop maken bij deze winkel. Hierna liepen we richting Rose Garden. Op de een of andere manier was er een spanning ontstaan die echt niet te houden was. Dit keer lag het ook echt (deels) aan mij, ik had het gevoel dat ik steeds degene was met een plan, voorstellen had, en actie in de tent bracht. Daar was ik nogal klaar mee. Klara voelde het ook aan en was de eerste die het onderwerp in de groep aansneed. Niemand reageerde, ook ik niet. Als ik nu terugkijk, denk ik, Fleur was toch duidelijk, open en eerlijk erover geweest. Dat had écht kunnen helpen. Ik hoop in ieder geval dat ik ervan heb geleerd en de volgende keer dus wel mijn mond open doe. Rose Garden bleek bovendien dicht te zijn, dus we gingen weer naar huis waar we, alweer, pizza hadden gegeten. Er is weinig te doen in deze stad en dat terwijl Erik zei dat het zo bruisend is door o.a. zijn pubs. Wat bleek achteraf?! Dit was een andere Portland dan Erik bedoelde…


19-05-2019

Terwijl iedereen nog sliep, besloot ik te gaan sporten. 5km op de loopband in 30min, nooit eerder gedaan. ‘’Hard work pays off’’! Jasper besloot vandaag alleen op pad te gaan, dus hadden Rose, Klara en ik een meidendagje voor ons liggen. Allereerst reden we naar Mount Tabor in Southeast Portland. Dit is een park waar onder de grond een volkaan uit de plio-pleistocene tijd ligt. We liepen wat rond het park en vonden restanten van as. Vervolgens gingen we op ontdekking in de Alberta Street Gallery – Art in every life and every home. Zoals de naam al aanduidt, stelden mensen hun kunst in hun eigen huis tentoon. Erg bijzonder! Hierna dronken we wat in de plaatselijke lunchroom Seven Virtues waarna we opzoek gingen naar de murals in en rondom Portland. Er was een kaart die alle murals van Portland bevatte en dus volgden we koers. We zagen een aantal super mooie muurschilderingen en kwamen tegelijkertijd in wijken waar je liever niet dood gevonden wilt worden. Dat is dan ook het overschaduwende gevoel dat ik bij deze stad heb; grimmig. Echter, dit gevoel verdween toen we in The Grotto aankwamen, ‘’het nationale heiligdom van onze treurige moeder’’, een katholiek heiligdom in de buitenlucht. We werden verwelkomd door honderden kaarsen en een namaak van de Pièta, staande middenin een grot. Prachtig! Er scheen ook een botanische tuin te zijn boven de grot. We hoopten dat de Goden hun aandacht even op iets en/of iemand anders hadden gericht, toen we met z’n drieën door de poortjes sneakten. De botanische tuin was écht mooi én onderhouden met tientallen beelden van belangrijke vrouwelijke figuren uit verschillende culturen. Het was een leuke dag! Morgen gaan we alweer naar Seattle, de laatste stop van onze roadtrip. Morgen zal tevens onze laatste dag met z’n vieren zijn, aangezien er een kennis van Klara komt die ook in onze Airbnb zal verblijven. Gek om zo onze trip af te sluiten, met een nieuw lid. Maar goed, we gaan er nog een paar knallende laatste dagen van maken! Tot in Seattle!