23 en 24 Juli, 2017

Mambo!

Zoals jullie weten, is hier elke ochtend kerkmuziek te horen. Ook naast Jobortunity staat een kerk, waar rond een uur of drie vaak muziek wordt gemaakt. Om het kort samen te vatten; ik ben de hele dag in contact met muziek/ preken, maar heb er verder geen beeld bij. Hier heb ik gisteren verandering in gebracht! Ik wilde graag met Mama Mackrine naar de kerk, want ik was erg benieuwd hoe zo'n dienst er hieraan toe gaat. Ben ook altijd nieuwsgierig naar alle geloven/ culturen. Ik was niet de enige, een aantal andere vrijwilligers sloten zich bij mij aan (Jesse, Marinthe, Sophie en Nienke). Rond 12 uur zat ik dus in de kerk, ik was er klaar voor. Het begon met prachtige muziek van het koor en de priester die ons in het Engels welkom heette. Helaas was dat ook het laatste Engels van de hele dienst (wat natuurlijk ook wel logisch is). Het koor was echt heel erg goed! Er kwam zoveel volume uit en dat van in totaal maar zo'n 30 mannen en vrouwen. Wat erg bijzonder is, is dat ze hier een aparte manier van 'zingen' erdoorheen gooien. Vrouwen bewegen heel snel met hun tong op en neer, iets wat wij niet kunnen, en daar komt dan, plat gezegd, een soort van lalalalala uit. Hierna kwamen de 'kerk kinderen' met het kruis, een bel en rokende salie. Dank je wel mam, dat je soms met salie door het huis heen gaat. Hierdoor kon ik de hevige salie lucht aan! Hierna begon de priester met het voorlezen van een verhaal uit de Bijbel, waarbij ik vooral geïnteresseerd de muurschildering aan het bekijken was. Er hing een kruis met Jezus aan de muur en eromheen was The Big Five, een rivier, Mount Meru en biddende mensen getekend. Erg mooi geschilderd! Het viel mij op dat alle mensen 'blank' werden afgebeeld in de kerk, ook op de muurschildering. Dit verbaasde mij op de een of andere manier. Van het verhaal van de priester kon ik niet veel maken, maar van de steeds terugkerende zin (in Swahili), Vader, Zoon en de Heilige Geest, Amen, wel. Vervolgens zong het koor en hield de priester een preek, waarbij hij erg overtuigend, met wijsvinger wijzend, sprak over een maatschappelijk onderwerp. Ook werd er tijdens de dienst twee keer geld opgehaald in houten kisten, die ook meteen weer geleegd werden voor de volle zaal. Op een gegeven moment werd er maar gepraat en gepraat (door de priester en andere kerkleden). En het is dan jammer dat ik het niet versta. Ik wilde dat ik een knopje had dat ik kon inschakelen dat in welk land ik ook kom, ik meteen de taal kan spreken. Maar het bleek dat er werd gesproken over de bouw van de nieuwe kerk, die echt enorm wordt! Hij wordt gebouwd naast de kerk waarin wij zaten en ze verwachten dat het zo'n 15 jaar duurt. Tja, pole pole. Goed, hierdoor duurde de dienst dus iets langer dan verwacht. En nadat het was afgelopen werden we door een koorlid uitgenodigd om ons voor te stellen aan het gehele koor en te vertellen wat wij ervan vonden. Dit zouden ze namelijk heel leuk vinden. Wij dus gedaan, was een beetje ongemakkelijk, omdat ze steeds aan het lachen waren als wij ook maar iets zeiden. Hierna richting huis gegaan en daar de hele middag gerelaxed en eventjes in het zonnetje gezeten. 's Avonds patat met kip gegeten, mjammie.

Vanochtend op tijd opgestaan voor een nieuwe werkweek, met bijles! Spannend, maar ik had er erg veel zin in. Een andere vrijwilligster (Sarah) van Mama Mackrine ging met mij mee naar Jobortunity. Het is haar laatste week hier en ze was erg enthousiast geworden door alle verhalen die ik had verteld, waardoor ze graag met mij mee wilde. Ze wilde ervaren hoe het erbij ons op school aan toe gaat. Dit was erg gezellig! Samen hebben we 's ochtends de leerlingen die extra bijles willen, verdeeld in twee groepen. Ze zijn ingedeeld over de dagen dat ik bijles geef en er zijn zowel dagen voor uitleg, als dagen voor huiswerk bespreking uitgetrokken. Erg trots op ons resultaat! Verder leek het wel een feestdag vandaag, want we kregen 's ochtends Mandazi, wat een soort van oliebol is en 's middags sprite. Tijdens de lunch lekker buiten gezeten en bonen met spinazie gegeten. Gekletst met een van de trainers en een voorstelling gehad van zes studenten die vorige week niet bij de talentenshow waren. Vond het een beetje sneu voor ze, want alle trainers keken toe en ik zag de onzekerheid in hun ogen. Dat snap ik heel goed, zou ik ook hebben! Gelukkig hebben ze het erg goed gedaan. Hierna zijn we weer verder gegaan met het werk. We hebben oefeningen gemaakt voor sentence building en nouns (en possessive pronouns). Deze onderwerpen heb ik behandeld tijdens de bijles. Hoe dichterbij het half 5 werd, hoe zenuwachtiger ik werd. Voor een klas staan en mijn kennis met de studenten proberen te delen is toch wel spannend. Vlak voor de bijles werden de vrijwilligster en ik voorgesteld aan alle studenten en werd er verteld dat wij de bijles zouden gaan geven. Waarbij de trainer extra vermeldde: These beautiful girls.... Allemaal enthousiast, nou nou, wat een eer. En hun reactie op het bijles programme? Priceless! Ze zijn zo enthousiast en dankbaar, erg mooi om te zien! Hierna kon de bijles beginnen. Het was spannend, maar eenmaal voor de klas ging het erg goed. Eerst heb ik de basis uitgelegd en daarna hebben we aan de hand van voorbeelden de stof proberen te oefenen. Aan het begin was het een beetje struggelen, maar na een tijdje ging het steeds beter bij de studenten. Ze begonnen het naar mijn idee door te krijgen. Dus ik hoop dat ik dat morgen ook zal terug zien tijdens de huiswerk bespreking. Ze stelden ook vragen waar ik echt over na moest denken. Voor mij is het logisch, maar probeer het dan maar eens duidelijk uit te leggen. Dit was een uitdaging, maar het ging met behulp van de vrijwilligster erg goed! Na afloop kwam er nog een student (Doris) naar ons toe en gaf ons een knuffel om ons te bedanken. Lief! En weet je? Ik kreeg zoveel energie van het lesgeven!! Zet mij toch aan het denken. Misschien na mijn studie toch nog een lerarenopleiding (voor een taal?) doen..... 

Rond een uur of zes waren we thuis, beiden enthousiast. Het was een mooie dag.

Liefs Anne-Fleur