16 Juli, 2017

Mambo!

Vanochtend al vroeg wakker geworden door, dit keer, de kerk liederen. Het is zondag hè! Ik lag in bed en voor het eerst scheen de zon prachtig door de ramen. Combinatie van zowel de mantra's als de zon was dus best mooi zo op de vroege ochtend. Rustig ontbeten en rond elf uur richtig Arusha centrum gereden. Hier was ik nog niet geweest, daarom hebben twee jongens (Paul en Hugo) uit het huis van Mama Mackrine mij meegenomen om mij een kleine rondleiding te geven. Voor het eerst met een dala dala! Dit is een busje waar 25 mensen inpassen en als dit het geval is, is er letterlijk geen cm van het busje meer vrij. De conducteur hangt zelfs uit de deur. Eenmaal aangekomen op het Arusha busstation keek ik mijn ogen uit. Ontzettend veel dala dala's stonden te wachten en te toeteren. We zijn verder gelopen langs marktjes waar enorme aubergines en zoete aardappels werden verkocht. Btw, elke ochtend zijn er ook verse avocado's aanwezig voor op brood (iets voor Yassie), waarvan de smaak puur is. Niet te vergelijken met het vele bespoten fruit en groente in Nederland. Verder gelopen naar de supermarkt Nakumatt, welke bijna een Westerse Wallmart te noemen is. Schoenen, strijkijzers, eten, barbecues, van alles wordt hier verkocht. En de prijzen zijn dan zo gek! Voor een stereo betaal je zo'n TSH 3.000.000! Wooow € 3.000.000, oh nee, dit is omgerekend € 1200. 

Hierna verder gelopen naar The Blue Heron (was niet open) op aanraden van Hans. Weet ik ook weer waar dit restaurant zit! Ondertussen leerden de jongens mij wat dingen over de kentekenborden hier. Een geel kentekenbord met 'su'  erop is een overheidswagen. Een rood kentekenbord is voor het Development Fundamenting Programme. Voertuigen met een blauw kenteken zijn voor de UN. En als je een voertuig ziet met een zwart-wit kenteken dan is dit een militair voertuig. Toch leuk om te weten! Daarna ging een van de twee jongens terug naar huis en gingen we met zijn tweeën opzoek naar wat te eten. We vonden een heel leuk plaatselijk eettentje waar we Chips Mayai hebben gegeten. Dit is een plaatselijk gerecht; omelet met aardappel. Hier een tijdje gezeten en daarna zijn we samen verder gelopen naar de Maasai Markt. Dit is echt te vergelijken met de Soek in Marrakech. Allemaal gangetjes waar mensen hun spullen proberen te verkopen. Opmerkingen als ''Hello how are you?'', ''Now it is my turn.'', ''Please take a look!'', ''Just look for one second.'', ''Where are you from?'' werden op ons afgevuurd. Dit vind ik altijd een beetje lastig, omdat ik het fijner vind om rustig de tijd te nemen om naar dingen te kijken. Daarnaast vragen ze ook mzungu (blanke) prijzen die echt niet normaal zijn. Maar goed, ik had iemand bij me die erg goed was in onderhandelen, dus hij heeft mijn aankopen/ souvenirtjes voor een goede prijs weten te regelen. Omdat de meeste Tanzanianen op jonge leeftijd trouwen, dachten ze ook dat wij man en vrouw waren. Dit leverde wel wat grappige situaties op! Aan het eind van de middag liepen we weer terug richting huis en terwijl ik naar links kijk, zie ik opeens een enorme wolkenkrabber boven allerlei gebouwen uitsteken. En even verder zie ik een casino. Ik blijf mij erover verbazen. Eenmaal thuis nog wat gelezen en 's avonds heerlijk gegeten. We aten met alle vrijwilligers, dus het was een erg uitgebreide maaltijd. Verse friet, kip, salades, ananas, rijst, curry. Vanavond gaat er ook een vrijwilliger naar huis, dus het was een mooi afscheidsdiner. 

Morgen gaat de werkweek beginnen. Ik ben erg benieuwd wat het allemaal zal brengen! 

Liefs Anne-Fleur