21 en 22 Juli, 2017

Goedemorgen,

Gisteren geen tijd meer gehad om een stuk voor mijn blog te schrijven, vandaar deze vroege update.

Vrijdag weer op tijd naar het werk gegaan, waar we dit keer een twee uur lange morning meeting hadden. Er waren flink wat dingen die we als team mochten bespreken, dus we namen er de tijd voor. Hierna ben ik snel aan de slag gegaan met mijn werk. Ik ben bijna klaar met het verzamelen van de oefeningen en ben trots op het resultaat! De trainer (Isaack) en ik hebben een plan opgezet hoe we de bijlessen zullen gaan inrichten. We verdelen alle studenten in een paar groepen en om en om zullen deze groepen extra aandacht ontvangen. We beginnen komende maandag en het zal plaats vinden na school, maandag t/m donderdag, van 16:30 tot 17:30. Eerst leggen we het betreffende grammatica deel nog een keer uit, daarna zullen we samen wat Engelse oefeningen maken en allerlaatst sturen we hen naar huis met een opdracht. Ik ben erg benieuwd! Ik hoop dat ik na twee weken kan zeggen dat de studenten 'progress' maken. 

Tussen de middag heb ik voor het eerst het Tanzaniaanse gerecht Mtori gegeten. Dit is bananen soep. Normaal gesproken houd ik niet zo van warme banaan, maar dit was erg lekker, omdat het meer smaakte naar aardappel met een jus erbij. Vervolgens weer verder gegaan met mijn werk om het daarna af te sluiten met een verjaardag én een afscheid van een vrijwilligster. We kwamen met alle trainers bij elkaar in het klaslokaal om eerst afscheid te nemen van de vrijwilligster (Amrin). Zij heeft twee maanden bij Jobortunity gewerkt en een hele database opgezet m.b.t. de studenten die zijn afgestudeerd en of zij op dit moment een baan hebben. Om de beurt mochten wij opstaan om iets tegen haar te zeggen en haar op die manier te bedanken. Ik heb maar één week met haar gewerkt, maar toch hebben we een hele leuke tijd gehad en ben ik blij haar ontmoet te hebben. Hierna gingen we verder met de verjaardag van een van de trainers (Happy). Dit was heel erg leuk om meegemaakt te hebben! De trainer sneed stukjes van de taart af en liet om de beurt mensen naar voren komen. De muziek stond aan en je moest dansend naar de trainer toekomen, waar je vervolgens een stukje van het stuk taart moest afbijten (soort van koekhappen) en je de jarige jouw felicitaties mocht geven. En natuurlijk ook weer dansend terug. Dit eindigde in een soort van dansparty met het hele team waar ook 'Ik voel mij sexy als ik dans' van Nielson werd afgespeeld. Ik ben echt dankbaar dat ik met dit team mag samenwerken! Ook al vond ik het in het begin erg spannend en moest ik een beetje wennen, ik voel mij steeds meer een onderdeel van het team worden. Voldaan ging ik naar huis om 's avonds hutspot te eten en op tijd naar bed te gaan voor.....

Tarangire! Gisteren werden vier andere vrijwilligers (Lauren, Jesse, Niek, Sarah) en ik om zeven uur uit het huis van Mama Mackrine opgehaald voor de safari. Dolblij was ik, klaar voor dit nieuwe avontuur! Een rit van 120km was begonnen. Alweer was het een hele mooie route! Zo reden we langs koffieplantages, het rijke deel van Tanzania, uitgestrekte vlaktes en een enorm military camp. We kwamen onderweg al wat soldaten tegen. Ik vroeg aan de chauffeur, die Goodluck heet, of de Tanzaniaanse soldaten ook worden uitgezonden. Ja, dit is het geval. Zij doen mee aan UN vredes missies in o.a. Libanon, Siberië en Soedan. Twee uur later waren we op de plek van bestemming, door eerst door een heel groot Maasai gebied te hebben gereden. Ik vind deze mensen er altijd zo bijzonder uitzien (veel rood, dit komt door de doeken die ze dragen). Je herkent ze meteen, mede door hun van auto banden gemaakte slippers. Voor de ingang van het park moesten we nog eventjes wachten op onze entree tickets en daarna mochten we het park in. De chauffeur had gezegd dat de eerste die een dier spotte, de Jeep mocht wassen (grapje). Uhm dat was ik dus.... Ik zag iets in een boom zitten, ik kon het niet heel goed zien, maar de chauffeur zei dat het leek op een tree lion. Hierna kwamen al snel de eerste zebra's. Ik had er nog nooit een in mijn leven gezien, dat geldt voor de meeste dieren in dit park, wat het extra bijzonder maakte! Wauw wat een mooie dieren zijn het. De rit ging verder en we kwamen veel gnoes (wildebeasts) tegen, welke vaak bij de zebra's staan. Op een gegeven moment gingen de gnoes rennen en onze auto's reden ernaast. Hier heb ik een erg gaaf filmpje van kunnen maken (ook te vinden in de blog, bij video's). De zoektocht vervolgde en via de walkie talkie kregen wij bericht dat er een luipaard in een boom was gespot. Wij reden naar de plek van bestemming, waar je je ogen flink moest 'dicht knijpen' om het te kunnen zien. Maar hé, hoe gaaf is dit?! Dit werd al snel gevolgd door cheeta's, waterbokken, apen, een bushbok (zeldzaam), pumba's (zwijnen), antilopes en eendjes. Het viel mij op dat het net 'geboorte seizoen' is geweest. Van de dieren die in grote aantallen leven in het park, waren er veel jonkies te zien! Zo ook van de olifant. Ik zat al steeds te wachten op het moment dat we een olifant zouden spotten en toen was het zover.... op een afstand zagen we een familie staan. Ik was zo blij!! Dit waren toch wel de dieren die ik het liefst wilde zien. Ik moest ook steeds denken aan Opa Jan, die echt een olifanten liefhebber was. Wat zou hij dit mooi hebben gevonden! Onderweg naar de picknick plek waar we zouden gaan lunchen, zagen we op verre afstand een leeuw liggen slapen. Zij lag op een droge vlakte, waar ik mij erg over verbaasde, omdat ik dacht dat leeuwen alleen door gewassen trokken. De op afstand bewegende olifanten werden na het zien van de leeuw ingeruild door olifanten die ontzettend dichtbij stonden. Zij stonden met een hele grote familie dicht bij het water, waar zij op een gegeven moment ingingen om water te drinken. Naast de olifanten stonden buffalo's en ook waren er hamerkops (zeldzaam) aanwezig. Voor hen is het op dit moment paringstijd. De gids vertelde dat hamerkops niet vaak gespot worden als zij aan het paren zijn, dus dat wij hier getuigen van mochten zijn, was erg bijzonder. Ondertussen zag ik in de verte ook een olifant aan komen lopen. Hoe dichterbij hij kwam, hoe meer ik mij realiseerde dat dit zeker om een 3meter hoge olifant ging. Enorm was hij, zo gaaf!! En wat het bijzondere is, is dat het net lijkt alsof deze dieren in slow-motion leven. De manier waarop zij aan komen lopen...

Rond een uur of twee hadden we de 'top' bereikt en konden we gaan lunchen. Ik keek mijn ogen uit. De picknick plek was omgeven door olifanten! En in de verte had ik een overzicht over de Tarangire (dat zo groot is dat het zelfs tot net voor de Keniaanse grens rijkt), maar dit was een heel ander soort landschap. Het was groen, dat leek over te gaan in rood en paars. Dit in tegenstelling tot het vaak droge gebied waar wij doorheen reden. De lunch bestond uit: een broodje met kaas, kip, ei, appel, drinken en een koekje. Was erg lekker! We hebben hier een uurtje gezeten, genoten van het weer (wat inmiddels wat opklaarde gelukkig) en het prachtige uitzicht, en ondertussen de gidsen wat Nederlandse woorden geleerd. Vervolgens vervolgden we onze reis weer terug richting de uitgang van het park. We kwamen struisvogels tegen die hun nek trouwens heel gek bewegen om vooruit te komen en allerlei soorten vogeltjes. Ria, ik heb de meest mooie vogeltjes mogen zien. Van zilver/ blauw, tot zwart/wit/rood! De naam weet ik helaas niet. Ik zat mij net te bedenken dat ik graag nog giraffen wilde zien voordat we bij het einde zouden zijn, toen ik in mijn ooghoek iets verschuild zag naast een boom. Ja hoor, een giraffe! Wauw, ook dit zijn hele mooie dieren! En ze lijken zo nieuwsgierig! Overal waar wij gingen, volgden zij ons met hun ogen. De chauffeur deed nog steeds erg zijn best om dieren te spotten, toen hij langs de weg een vers voetspoor van een enorme leeuw ontdekte. We stonden stil en probeerden een glimp van de leeuw te ontvangen. De chauffeur reed zelfs van de weg af, wat eigenlijk niet mag, omdat hij het dier zo graag wilde vinden. Helaas leverde het niets op, want de leeuw bleek onvindbaar. Terwijl ik naar buiten kijk als we met snelle vaart het park door rijden, valt het mij op dat het landschap hier snel verandert. Zo kwamen we langs dorre gebieden, moerassige gebieden, gebieden met veel gras/stro en een afgebrand gebied (dat echt enorm was). Het blijkt dat er een brand was dat expres was aangestoken, omdat de grond niet meer de juiste voedingsstoffen leverde. Door het af te branden zouden er weer nieuwe plantjes kunnen groeien. Juist, ik heb altijd zo mijn bedenkingen wanneer de mens zich bemoeit met het leefgebied van de dieren. Verder racend over de weg, komen we een grote trektocht van zebra's tegen, die allemaal richting de Tarangire rivier renden/ trokken. Het leek wel alsof ze elkaar hadden opgeroepen om hier af te spreken! Vlak voor het einde kwamen we nog een paar olifanten families tegen, telkens op armlengte afstand. Het maakt niet uit hoeveel het er zijn, ik zou er de hele dag naar kunnen kijken. Een olifant stak zelfs voor onze auto over!

Om vijf uur bereikten we de uitgang van het park. Wauw, wat een ervaring was dit! Zo onwerkelijk, maar zo bijzonder dat ik dit allemaal heb mogen zien. Tijdens onze weg terug was ik erg moe, ik denk door alle prikkels. Het was druk op de weg, spitstijd. De chauffeur dacht nog slim te zijn om met zijn Jeep een krottenwijk in te rijden om op die manier af te snijden. Alleen hij raakte de weg kwijt.... Gelukkig konden de mensen ons helpen en op die manier belandden we uiteindelijk in een zwaar islamitische wijk, waar veel vrouwen boerka's droegen. Hé, anders had ik dit niet gezien! 

Eenmaal thuis even bijgekomen van alle indrukken en om half 9 zijn we met een groep gaan uiteten bij een Mexicaans restaurant. We eindigden deze mooie dag in La Patio, een club. Was ontzettend leuk om mee te maken hoe het hier is om uit te gaan. Zowel locals als Westerse mensen waren hier aanwezig, maar iedereen danst!

Goed, lang verhaal, maar weer nieuwe ervaringen rijker!

Ik wens jullie een fijne dag!

Liefs Anne-Fleur