19 en 20 Juli, 2017

Jioni njema!

Gisteren weer om 8 uur de dala dala genomen naar Jobortunity. Zoals elke dag begonnen we weer met een morning meeting om vervolgens aan het werk te gaan. Dit keer heb ik grammatica oefeningen verzameld/ gemaakt voor de past and present tense. Daarnaast heb ik ook nogmaals alle regels uitgeschreven met voorbeelden erbij. Dit kan ik geven aan de studenten die extra bijles willen. Dan hebben ze het op papier staan en kunnen we met behulp van de regels en voorbeelden samen oefeningen maken. Ja, de bijles komt eraan! Ik heb het idee met een trainer (Isaack) besproken en we gaan morgen samen een time table maken om in te plannen wanneer deze bijlessen zullen worden gegeven. Verder gaan we bespreken hoe we de bijlessen zullen invullen. Ik heb van de studenten briefjes ontvangen met waar ze tegenaan lopen en heb dit in een excel file gezet. Het werd duidelijk dat het vooral de tenses zijn en het Engels praten. Hier zal dus ook de nadruk op worden gelegd tijdens de bijles.

Alle studenten moeten fees betalen aan Jobortunity en maandag is de deadline. Als dit voor die dag niet is volbracht, wordt de student naar huis gestuurd. Studenten kunnen op Jobortunity projecten opzetten om aan geld te komen (vb. Een student kweekte spinazie, verkocht het aan Jobortunity en ontving zo geld om de fees te betalen). Echter, deze projecten hebben tijd nodig. Sommige studenten hebben al een scholarship ontvangen. Maar voor een paar (niet allemaal) blijft het heel lastig om de fees te betalen. Ik ben naar de manager (Robert) gegaan, wat Kim mij adviseerde en heb met hem gedeeld dat ik donaties heb ontvangen. Hij was erg dankbaar! We hebben het er samen over gehad en hebben besloten dat de donaties naar drie écht kansarme studenten gaan, die ontzettend gemotiveerd zijn om alles uit het leven te halen! Ze zijn naar Jobortunity gekomen om dit te bereiken en de kans op een goede baan te vergroten! 

' s Middags hebben we weer ugali gegeten en tijdens deze lunch heb ik meteen geleerd dat het weer in Arusha zo kan veranderen. Zo kan het erg bewolkt zijn op het ene moment om vervolgens je ogen dicht te moeten knijpen wegens de felle zon. Om vijf uur richting huis vertrokken, buiten in het zonnetje gezeten en 's avonds dahl gegeten (gemaakt door een vrijwilliger). Ik ben trouwens weer geswitcht van kamer, ik slaap nu op de zolder. Zondag mag ik weer verhuizen, heb even duidelijk gemaakt dat dit de laatste keer zal zijn dat ik verhuis. Ik vind het namelijk wel fijn om de komende weken mijn eigen plekje te hebben. Mijn eerste nacht op zolder en ik merkte meteen een mug op. Ik raakte een beetje in paniek, sprayde overal DEET en heb er gelukkig geen last meer van gehad. 

Vanochtend weer de start van een nieuwe dag; en wat voor een! Wat er vandaag is gebeurd, zal ik nooit meer meemaken! Mijn dag begon weer op Jobortunity met een morning meeting. De manager heeft aan de trainers verteld dat ik een groot bedrag aan donaties heb ingezameld. Het kwam precies op het juiste moment! Alle trainers zijn zó ontzettend dankbaar!! Ze gaven mij knuffels en hadden een grote lach op hun gezicht. Heel erg bedankt ook namens hun! De trainers gaan samen overleggen naar welke studenten de scholarship zal gaan en hebben sowieso al één iemand in gedachten (Doris). Het voelt goed! Het geld wordt op deze manier goed geïnvesteerd. Hierna ben ik verder gegaan met mijn werk en 's middags was er op de school een talentenshow. De studenten gingen dansen en zingen. Jeetje wat een ritme gevoel hebben zij! That booty!! Erg bijzonder, de manier waarop zij bewegen wordt bij ons als ordinair beschouwd. Zet mij weer aan het denken wat voor een labels er worden geplakt op.... Daarnaast wordt er als iemand goed danst, ook geld aan deze persoon gegeven. Dit werd tijdens de show dan ook gedaan. Op een gegeven moment nodigden de studenten mij uit om te dansen. Maar ik durfde niet. Ik heb wel ritme gevoel, maar naast hun ben ik echt een stijve hark. Maarrrrr..... Ik heb het uiteindelijk toch gedaan! En hun reactie daarop? Ze stelden zich naar mij open!! Door met ze te dansen, nam ik een stukje van hun cultuur over en omarmden ze mij. Iedereen kwam op mij af en wilde een foto. Ik voelde mij net een beroemdheid! Hierna nog een uurtje gewerkt en daarna de dala dala richting Arusha centre genomen. Ik mis 's ochtends iets hartigs voor op mijn brood, daarom wilde ik smeerkaasjes kopen. Helaas was de halve supermarkt leeg, dus geen beleg. Toen mocht ik weer terug. Uhm, ja. Op het busstation kwamen tien mannen op mij af die mij in allerlei richtingen wilden trekken, in de richting van hun dala dala. Dat was niet zo fijn. Heb meteen mijn lesje geleerd: hoe laat het ook is, ik ga nooit meer alleen (behalve tussen Mackrine's huis en Jobortunity). 

Toen ik weer veilig in Kundayo was, kwam er een jongen op mij af om te vragen of ik een foto van hem wilde maken. Vervolgens kwamen er drie kindjes op mij afstormen die op mij klimden en in de lucht gezwaaid wilden worden. Goed, heb ze maar even hun moment gegeven. Maar toen ik wilde gaan, sloeg een van die kindjes mij erg hard. No! Stop! That's not nice! 

Alles bij elkaar maakte dit dus een bijzondere dag! Ik leef nog, er is niks gestolen en ik heb gewoon pannenkoeken kunnen eten.

Fijne avond allemaal!

Liefs Anne-Fleur