Würzburg, Rothenburg ob der Tauber, Augsburg 27 en 28-07-2023

Goede morgen!

Op 27 juli vervolgden wij onze weg naar Würzburg. Allereerst maakten wij een stop bij de Geierlay Hängeseilbrücke. Een brug 100m boven de grond die twee dorpjes met elkaar verbindt. Met knikkende knieën én in de regen probeerden we de brug te trotseren. We kwamen tot de helft. Een prachtig uitzicht over de ‘vallei’ waar al het groen van de verschillende bomen te aanschouwen was, was het resultaat! Even later vervolgden wij onze rit naar Würzburg, waar we aankwamen in een werkelijk waar prachtige Air BnB. Beste waar ik ooit heb gezeten!! Gewoon een klein appartement met keuken, vaatwasser (!!), prachtig meubilair en super netjes en schoon. En dat voor een betaalbaar prijsje (ook fijn)! Daar hebben Daan en ik de rest van de middag gechilled, het vele onderweg zijn hakt er toch wel in, waarna we Pauline hebben getroffen in Würzburg. Pauline is een studievriendin van mij uit Duitsland die momenteel in Basel studeert, maar uit de buurt van Würzburg komt en speciaal daar naartoe is gekomen om ons te zien. Super lief, viele liebe Grüße!! We hebben wat drankjes gedaan in een erg gezellig café.

Na goed te hebben geslapen, zaten we op 28 juli weer optijd in de auto naar Augsburg. Onderweg maakten we een stop in het prachtige Rothenburg ob der Tauber. Een super leuk stadje/dorpje dat deel uitmaakt van de Romantische Straße en waar nog vele Fachwerkhause te zien zijn, met de oorspronkelijke ‘functies’ erop geschreven. Denk dan aan Apotheke, Ratshus, Gastehause, etc. Al snel kwamen we een heel klein bakkerijtje tegen met de lekkerst uitziende taartjes/croissantjes in de vitrine. Met name de Fränkische Käsekuche sprak ons aan, mede omdat het iets typisch is van deze omgeving. 1 stuk was genoeg, daar kon je met z’n drieën van eten. Vervolgens gingen we opzoek naar koffie. Tot dusver hebben we weinig geluk gehad met écht goede koffie (cappuccino). Ik ben misschien een beetje verwend, maar als ik ergens koffie ga drinken in bijvoorbeeld Nijmegen, dan komt het altijd uit zo’n fancy Italiaans persapparaat en wordt er verse melk gebruikt. Van wat wij gezien hebben hier in Duitsland, komt het het overgrote gedeelte van de tijd gewoon uit een filtermachine met melkpoeder, waar je cappuccino met een druk op de knop gezet is. Dus ik ben een beetje op een koffie strike tot ik ergens écht goede koffie zie. Dan smaakt het misschien nog wel dubbel zo lekker!! Een paar tentjes verder, waarbij we de verschillende filtermachines tegen elkaar afwogen, vond ik eindelijk een klein tentje waar wel “échte” koffie was. En wat was dat genieten met het taartje erbij!! Ondertussen keken we vol verwondering rond over het pleintje met alle Fachwerkhause en hoe mooi alles onderhouden was. We liepen nog naar een kersthuis waar al allerlei kerstballen uitgesteld stonden en ook langs het Kriminalmuseum. Dit laatste is blijkbaar een plek geweest waar vroeger heksen vervolgd en veroordeeld werden. Ik zag zelfs nog zo’n oude mand waarin zij dan gezet werden; bij het aanblik kreeg ik al rillingen. Vervolgens liepen we richting de stadsmuur waar we uitzicht hadden over het landschap/bossen, waarna we terug naar de auto gingen.

Wij vervolgden onze weg naar Friedberg, een dorpje dichtbij Augsburg, waar onze Air BnB staat. Bij het binnenrijden van het dorpje dachten we allebei meteen: Waar zijn we nu dan weer terecht gekomen?! Uitgestorven, rommelige huizen, ik denk dat het een beetje de ‘outskirt’ van Augsburg is. We werden warm ontvangen en naar onze kleurrijke kamer toegeleid. Ook stond er een klein koelkastje met wat (alcoholische) drankjes erin waarvan de host zei dat wij vrij waren om er iets van te nemen. Erg attent! Maar toen bereikten we de badkamer en ik ging nog net niet over mijn nek. Overal lagen haren, stof, vieze vlekken. Mama zegt altijd: “Sommige mensen zien het gewoon niet.” Nou ik denk dat dat in deze het geval is. Het is allemaal een beetje schmützig en dat is soms best lastig als je van schoon houdt haha… Ondertussen zag ik Daan’s gezicht ook betrekken en dat helpt dan niet echt mee. Goed, ik probeer zoals altijd er het beste van te zien, alles is hier aanwezig… Nou ja, niet alles, een keuken ontbreekt bijvoorbeeld ook. Dus hebben we met onze brander op het dakterrasje (dat wel!) een curry gemaakt. Dat heeft dan wel zo zijn charme. Na het eten een filmpje gekeken, als ik opeens iets hoor. Ik kijk naar rechts en de ogen van een kat staren mij aan. “Help!” Daan lacht, “dat was niet verteld”. Conclusie, je weet nooit waar je terecht komt, maar het is (achteraf) wel weer een verhaal om te vertellen! 

Liefs van ons!