Perth en Melbourne

Welkom (terug)!

Juli 2019, het moment dat ik mijn bachelor Psychology behaalde en tegelijkertijd nadacht over de toekomst. Wat wil ik? Wat zie ik mijzelf doen? Waar op deze aarde zie ik mijzelf? Vragen die ik maar vaag kon beantwoorden. En omdat ik altijd 100% achter iets wil staan voordat ik aan iets begin, besloot ik dat het tijd was voor een tussenjaar. En die gedachte bracht zoveel rust! Inmiddels had ik een baantje bij de Humphrey’s, gaf ik huiswerkbegeleiding op Maaswaal College Wijchen en was ik nog steeds mentor van mijn mentorkind. Om erachter te komen of een toekomstige PHD-positie erin zat, besloot ik stage te lopen bij het Max Planck Institute for Psycholinguistics. Na een half jaar dit alles op automatische piloot te hebben gedaan, voelde ik dat ik (nog steeds) geen energie kreeg van de dingen die ik deed. Ik rondde mijn stage af en ik wist het nu zeker: Het is het contact met kinderen waarvan ik energie krijg. Dus heb ik mij aangemeld voor de master Child and Adolescent Psychology en inmiddels kan ik delen dat ik ‘unconditionally admitted’ ben 🤗 Omdat ik altijd heb gezegd dat ik een mogelijk tussenjaar ook voor reizen wil gebruiken, besloot ik al vrij snel dat ik naar Australië en Nieuw Zeeland zou gaan. Waarom deze landen, geen idee, een gevoel, maar ik weet wel dat het een lang gekoesterde droom van mij was om deze landen (met name Australië) te bezoeken. 1 maart stelde ik als deadline. Maar de dagen gingen voorbij en ik had nog steeds geen duidelijk plan. Wilde ik nog wel gaan? Ja. Wat hield mij dan tegen? Het ‘weer’ van huis weg zijn, net nu ik wat stabiliteit had. Mama en ik vonden een middenweg: 2,5 maand. En, alweer, voelde ik daar zo’n rust bij. Het plannen begon en voor ik het wist had ik met Erik een mooi meerdere bestemmingen vliegticket gevonden, met als vertrekdatum.... 1 maart. Na alle nodige voorbereidingen te hebben getroffen en ‘gedag’ te hebben gezegd tegen de mensen om mij heen, was ik klaar voor vertrek. Panthea bracht mij naar Schiphol (much appreciation dear) en de zenuwen kwamen in raptempo naar boven. Dit werd nog erger toen bleek dat m’n vlucht met 7 uur vertraagd werd onder het motto ‘Better safe than sorry’. Geluk bij een ongeluk, ik ontmoette een meisje dat ook voor het eerst alleen op reis ging. We hebben samen de 7 uur op Schiphol doorgebracht waardoor de paniek langzaam weg-ebte. Later konden we allebei om de situatie lachen. Eenmaal in Singapore aangekomen was er al een nieuwe vlucht voor mij geregeld, omdat ik duidelijk m’n overstap naar Perth had gemist. In Singapore werd mij zelfs een hotel aangeboden om even bij te komen, aangezien ik hier ook weer 7 uur mocht wachten. Betere regeling dan dat kon niet! Opgefrist en wel liep ik een aantal uur later rond over de luchthaven opzoek naar de Jewel experience. Nu ik er toch was... Een fontein/waterval die uit het dak komt, bizar, maar prachtig! Aan m’n oudere ik die dit verhaal over een aantal jaar weer zal teruglezen, dit was het jaar van het Coronavirus. Een virus dat zich verspreidt zoals de pest en dat ervoor zorgt dan landen in complete lock down gaan. Levende straten worden spooksteden, eenzame ouderen worden nog eenzamer vanwege restricties op sociale contacten. Zo kwam ik aan op Singapore en zag ik vrijwel iedereen met mondkapjes rondlopen. Ik dacht dat het aantal patiënten hier wel meeviel, maar dit bleek alles behalve waar. Om verdere verspreiding te ‘voorkomen’ had Singapore Airport zelfs warmtescanners neergezet om te kijken of je tekenen van koorts vertoonde. Alleen al door die scanners kreeg ik het warm.. Goed, terug naar de reis, 48 uur later kwam ik ‘s nachts aan in Perth. Eenmaal in Billabong Hostel gearriveerd, kreeg ik een niet zo’n heel hartelijk welkom. Daarnaast hadden de meeste mensen in het hostel een working visa waardoor ze elkaar al goed kenden. Ik vind het dan lastig om daar tussen te komen. Dit gevoel van ongemak legde dan ook de nadruk op de volgende dagen in Perth. Ik werd boring en een asshole genoemd. Slik, die woorden kwamen kei hard binnen. Ik kon die dagen om elk klein dingetje huilen. Juist omdat ik altijd zo mijzelf probeer te zijn, voelde dit als een afwijzing, terwijl ik diep van binnen weet dat die mensen mij niet kennen. Inmiddels ben ik erachter gekomen dat de reden dat het mij zo raakte, is omdat ik mijzelf soms afwijs. Ik ben erg kritisch en streng naar mijzelf in de dingen die ik denk, voel en doe. Was dus een spiegeling om nog meer mijn innerlijke kracht naar boven te halen en tevreden te zijn met wie ik ben - een mooi mens. Ondanks dit, heb ik wel een heel aardig Duits meisje in King’s Park in Perth ontmoet. We hebben elke dag wel wat samen gedaan, waaronder naar het strand in Cottesloe en gefeest in Mustang (waar ik voor het eerst Australiërs heb ontmoet die in juli zelfs naar Nederland komen). Ook ben ik nog naar Murdoch University geweest waar ik met een mevrouw heb gesproken over de toekomst mogelijkheden :) Verder ben ik met de trein naar Fremantle gegaan, een stad met mooie Engelse gebouwen en zelfs een oude gevangenis! Ik heb hier heerlijk op het strand gezeten (verbrand..) en gelezen. Zo fijn om dingen zien af te kunnen wisselen met momenten van complete rust. Heb inmiddels zelfs al een boek uit, goh! Op zaterdag ben ik doorgevlogen naar Melbourne. Het moment dat ik aankwam op Southern Cross Station, voelde ik mij al 10009x meer op mijn gemak. Het was al aan het schemeren en toen ik aankwam in het hostel werd ik enthousiast ontvangen. Ze feliciteerden mij zelfs al met mijn verjaardag! Even later in m’n kamer bleek ik ook nog eens de leukste kamergenootjes te hebben (op m’n roomies in Nijmegen na uiteraard 😉). Jongens uit Ierland, Italië en Canada, en een meisje uit Engeland. Ze waren erg welkom en om deel uit te ‘mogen’ maken van de bijna antieke inrichting (ja, ze zitten er al wat maanden) kreeg ik een zuurbal in mijn hand gedrukt. Proost! Ik ben die avond op een terrasje gaan zitten, lekker Europees haha, en had toen een plan voor de komende dagen opgesteld. Ik ben naar Alexandra Garden geweest waar (toevallig) het Moomba Festival in volle gang was. Je kan het vergelijken met een grote kermis, maar waar ook muziek, shows, waterski en skate wedstrijden worden gehouden. Dit onder een stralende zon 🤗 Verder heb ik murals (AC/DC lane, Hosier lane), NGV en Koorie Cultural Heritage musea, Federation Square, Docklands, Victoria State Library, St. Patrick’s Cathedral en St. Kilda Beach bezocht. Op mijn verjaardag had ik mijn kamergenootjes en wat mensen die ik de vorige nacht in de bar onder ons hostel had ontmoet, uitgenodigd voor een picknick in Batman Park. Was super gezellig, iedereen had wat te eten meegebracht! Ook zijn we met een paar nog in een attractie geweest onder het mom van ‘Feeling alive (and 22)’ denk ik.. ‘s Avonds hebben we spelletjes gespeeld en Goon (goedkoopste wijn die je hier kunt krijgen, $14 voor 4,4L en als je het mixt met fanta is het best te drinken) gedronken om vervolgens terug te keren naar Batman Park voor de vuurwerkshow. Het was prachtig, met de volle maan op de achtergrond. En dát op mijn verjaardag. Ik moest een traantje laten, voelde mij zo ontzettend dankbaar op dat moment! 🙏🏼

Veel liefs Anne-Fleur