14-24 Maart, 2019

24 maart 2019 - Sint Catharines, Canada

15-03-2019

Vandaag had ik allereerst college waarvanuit ik onmiddellijk de bus richting de Niagara Falls nam. Hier had ik namelijk met Klara afgesproken, een (Duitse) vriendin uit Nijmegen die net als ik Psychology studeert. Zij volgt haar minor in Ottawa. Samen met een vriendin kwam zij een dag naar de Niagara Falls. Het was erg leuk om haar te zien, vooral omdat ik benieuwd was naar haar ervaringen hier in Canada. We hebben veel verhalen uitgewisseld en ik ben erachter gekomen dat we er vrijwel hetzelfde in staan: De natuur is mooi (elke ademhaling is frisse lucht), we vinden de Niagara Falls een natuurwonder, de Canadezen zijn vriendelijk en geïnteresseerd, we proberen beiden veel van het land te zien en hebben leuke mensen om ons heen waarmee we onze tijd hier kunnen delen. Echter, diepe vriendschappen zoals in Nijmegen en Breda, daarvoor is de tijd te kort. Aan het begin had ik verwacht dat ik vriendschappen voor het leven zou maken, maar ik heb die verwachting losgelaten. Als ik terugdenk aan Nijmegen en Breda heeft het mij dik een jaar gekost om vriendschappen van een diep niveau op te bouwen. En ondanks dat ik hier wel mensen om mij heen heb verzameld die bij mij passen, ik heb dit diepere niveau niet écht bereikt (op Antonia na). Wel weet ik dat ik altijd in Mexico welkom ben en dat op zichzelf is al wel een hele fijne gedachte! ’s Avonds ging ik met Antonia en Diane naar de Dragshow die op onze uni werd georganiseerd. Marcos, een klasgenoot van mij en waarmee ik de presentatie voor Social Development heb gedaan, deed mee en had mij uitgenodigd om te komen kijken. Ik pakte uiteraard mijn kans, want ik was nog nooit eerder naar een Drag Show geweest. Wat was het gaaf!  Vrouwen en mannen die zich verkleden als het tegenovergestelde geslacht, een presentatrice die niet op haar mond gevallen was, mannen die nog beter hun make-up konden doen dan vrouwen, stiletto's, spagaten, sprongen, ‘’drop dead fall’’, dansjes... Alles was toegestaan. Er werd zelfs geld gegeven aan de performers (waar ik lichtelijk ongemakkelijk van werd). En als hoogtepunt van de avond werd er ook nog bingo gedaan. Een reuze dildo was de prijs. En op wie viel het winnende lot? Precies.


16-03-2019

Mijn eerste hike in Ontario. Een hike naar DeCew Falls; de route ernaartoe maakt deel uit van de Bruce Trail. Met zijn 1200km is dit de langste trail van Ontario. Samen met Antonia en Cristina was ik klaar voor het avontuur. De hike begint letterlijk achter onze uni en we voelden ons een beetje ‘’Dora the (Self)-Explorer’’ gezien de route dwars door het bos loopt en er geen duidelijke paden zijn. Maar toen bereikten we een brug, een soort van strand en een rivier waarop de zon weerkaatste. Het was zo mooi! Mama en Erik hadden eten meegenomen vanuit Nederland, waaronder Knoppers. Cristina komt uit Mexico en had dit nog nooit eerder geproefd. Dus tijdens onze hike aanschouwde Antonia en ik Cristina’s eerste kennismaking met een Knopper. Die was erg positief haha (‘’who doesn’t like Knoppers?!). Vervolgens liepen we verder langs de rivier naar een andere brug waar we overheen moesten om de DeCew Falls te kunnen bereiken. Terwijl het eerste stuk van de hike erg mooi was, liep het tweede deel langs een autoweg. We bereikten onze bestemming: DeCew Falls. Allereerst liepen we langs de oude Morningstar Mill (watermolen – vernoemd naar Wilson Morningstar), waarna we de waterval zagen. Wauw!! We stonden bovenop de waterval en aan de rotsen hingen enorme ijspegels. In de zomer is het zelfs mogelijk om naar beneden te lopen! We genoten van het uitzicht op de watervallen waarna we een alternatieve route terug naar Brock namen. In de verte zagen we de Brock Tower al. Deze is letterlijk overal te zien (vergelijkbaar met de Onze Lieve Vrouwen Kerk in Breda). Toen we eenmaal weer op de uni waren gearriveerd, besloten we met z’n drieën uit eten te gaan bij het Hamburger restaurant. Maar eerst had ik Cristina en Antonia nog kennis laten maken met warme stroopwafels. Toen we even later in St. Catharines Downtown waren gearriveerd, bleek het Hamburger Restaurant vol te zitten en dus dronken we eerst een drankje in een pub waarna we de avond met een vegetarische burger afsloten.


18-03-2019 / 19-03-2019

Vandaag zat ik van 13-18u op de uni, druk werkend aan school zaken (voorbereiden multiple choice vragen van Child and Youth Studies) en had ik twee seminars. Verder heb ik nog steeds contact met wat (inmiddels ex-) studenten en Isaack (leraar/ social media medewerker) van Jobortunity, de school in Tanzania waar ik 2,5 jaar geleden vrijwilligerswerk heb gedaan. Ik vertaal namelijk hun Engelse nieuwsbrief naar het Nederlands, gezien er veel Nederlandse sponsors zijn. Isaack had mij gevraagd of ik de nieuwe nieuwsbrief weer zou willen vertellen, uiteraard 😊 Ohh en ik heb mijn vlucht naar Vancouver geboekt!! 23 April vlieg ik daarnaartoe en 30 Mei vlieg ik vanuit Vancouver weer terug naar Toronto. Van 23 April t/m 30 April heb ik de tijd om Vancouver te ontdekken en ik heb daar zoveel zin in! Vanaf 1 Mei ga ik dan met drie anderen beginnen aan onze Roadtrip. Viva Canada!  


21-03-2019

Vandaag had ik naast mijn seminar, dus ook een midterm van Child and Youth Studies. Naar mijn idee ging het wel oké. Inmiddels weet ik dat ik een 7,4 heb gehaald. Na mijn tentamen liep ik via Village (Quarry View 2.0) terug naar huis. Eenmaal in mijn kamer kreeg ik allerlei verontrustende berichtjes: ‘’Is everyone okay?’’, ‘’I heard there is a lockdown at Brock’’, ‘’There is a shooting’’. Op dat moment besefte ik mij dat ik net nog sirenes hoorde. Nu hoor ik wel vaker sirenes, dus stond ik er verder niet bij stil, maar nu was er dus echt iets aan de hand op Brock. Niemand wist precies wat er aan de hand was, de communicatie was gebrekkig, de roddels/ complot theorieën vlogen mij om de oren. Maar even later was er een update van een Niagara Police Officer via Twitter. Er bleek een stabbing en shooting (met een airgun) te zijn in Village! Drie gewonden, alle drie naar het ziekenhuis. Het was waarschijnlijk een geplande aanval en de daders zijn gevlucht in een auto. De gewonden konden dezelfde avond nog naar huis en omstanders werden gevraagd om een beschrijving van de situatie te geven. Dit bracht helaas niet veel op en de daders zijn dan ook nog steeds niet gevonden… Ik had altijd het idee dat dit alleen in Amerika gebeurde, maar nu gebeurde het dus letterlijk op de campus van de Brock University. Bizar! Ik realiseerde mij opeens dat dit overal kan gebeuren, ook in Nijmegen. Er hoeft maar iemand de collegezaal binnen te lopen en de hele wereld staat op zijn kop. Het was vooral ongeloof dat ik ervaarde, maar geen zorgen, ik voel mij nog net zo veilig als eerst. En om jullie een beetje gerust te stellen, de laatste weken loopt er meer beveiliging rond dan ‘’normaal’’.


22-03-2019

De gevolgen van de shooting waren duidelijk te zien. Vrijwel niemand was op de uni vandaag en iedereen had het erover. Maar weet je wat ik zo goed vind? Brock had een kamer ingericht waar studenten naartoe konden om over de situatie te praten als ze het gevoel hadden het met iemand te moeten delen. Professionals waren aanwezig om de studenten van (mentale) begeleiding te voorzien. Chapeau! Ik had toevallig geen college vandaag, maar in de bieb werkte ik aan mijn wekelijkse samenvatting en verzamelde ik literatuur voor een aankomend paper. Volgende week heb ik twee presentaties en twee papers die ik moet inleveren, dus druk druk druk. Hierna had ik met een van mijn groepsgenoten van Adolescent Development (omdat twee groepsgenoten niet kwamen opdagen) gewerkt aan onze presentatie. We hadden de powerpoint in elkaar gezet en hier en daar wat taken verdeeld. Dat was ook weer gelukt! Hierna ging ik weer verder met studeren en ’s avonds ging ik met Antonia, Xenia en Mirthe eten bij een Italiaan in St. Catharines Downtown. 


23-03-2019

Vanochtend had ik al vroeg een meeting met mijn groepsgenoten van Child and Youth Studies. We hadden een strakke planning gemaakt m.b.t. hoe wij onze ‘’exhibit’’ de komende weken zullen voorbereiden – taken verdeeld, motivatie voor het onderwerp Down Syndroom geschreven, etc. Ik zit in een groepje met drie Canadese meisjes en het is leuk om op deze manier écht in contact te zijn met de Canadese bevolking. Zo hebben we Canada en Nederland met elkaar vergeleken, hebben zij mij dingen uitgelegd over Canada (waaronder het zorgsysteem) en heb ik mijn ‘’cultuur shock’’ ervaringen met hun gedeeld. Eerlijk, ik vind dat iedereen mag dragen wat hij/zij wilt, maar sommige kleding normen hier vind ik zo grappig! Komt het: Slippers/ birkenstocks met sokken; rood-wit geruite pyjama’s naar colleges (ja, echt); sportleggings naar colleges (ook als ze niet gaan sporten); en dan natuurlijk het hele ‘’uitgaan’’ (en de bijbehorende kleding stijl). Zij moesten ontzettend lachen hierom, maar begrepen mijn ‘’geschrokken’’ reactie. 

Foto’s

1 Reactie

  1. Ria:
    10 april 2019
    het is geweldig wat je van studeren en Ontario ontdekken zo van kunt genieten - zoveel je vertelt - oh dit plaats je in je hart en gaat nooit meer weg, 💖 lots of love Ria